Over De eindelozen en Garderobe, een keuze uit de gedichten van Luuk Gruwez.
Ik herinner ik me nog heel goed dat ik de eerste bundel van Toon Tellegen las, De zin van een liguster; of Ja! naakt als de stenen van K. Michel; of Rode oever van Arjen Duinker en De reis naar het welkom geheten van Elma van Haren. Of ’s Zomers stinken alle steden van Menno Wigman of, nou ja, ik kan nog even doorgaan.
Soms is het alsof een dichter de poëzie even opschudt en dan terug legt, waarna de poëzie nooit meer helemaal hetzelfde is als daarvoor. De hierboven genoemde bundels waren ‘momenten’ in de Nederlandstalige poëzie, belangrijke momenten, momenten waarop er eindelijk eens iets gebeurde.
De lectuur van het debuut van Luuk Gruwez heet De feestelijke verliezer en was net zo’n moment. (meer…)