De jaren vijftig in Parijs
De nieuwe roman van Hugo Claus, Een zachte vernieling, omvat drie delen: een korte proloog, een korte epiloog en daar tussenin het eigenlijke verhaal, een evocatie van het kunstenaarsleven in Parijs in de jaren vijftig. Die drie delen hebben geen titel, ze worden in de inhoudsopgave aangeduid met de eerste woorden van hun beginregels: ‘Ik hoorde het vanmorgen..’, ‘Sinds ik met vervroegd pensioen ben…’ Het is een procedé dat gebruikelijk is voor poëzie, niet voor proza. Toch is het hier zeer op zijn plaats aangezien Claus bovenal een roemrijke epoche in woorden wil vangen. Het verhaal is in zekere zin secundair — vaker verteld en tamelijk voorspelbaar. (meer…)