Meester zelfkweller
Een klein oeuvre lijkt een zegen te zijn. Denk aan Elsschot, Nescio, Bruno Schulz en ook aan Jan Arends. Het weinige dat gepubliceerd is, is zeker in de genoemde gevallen intens, taaltechnisch interessant en blijft ook na herlezing na decennia nog fier overeind staan. Er is bovendien onderhuids de spijt over wat had kunnen zijn, als een lang leven beschoren was, als de tijd uitsluitend besteed had kunnen worden achter de schrijfmachine. Maar die spijt, die verwachting heeft ook iets moois, het geeft een extra dimensie aan de teksten die wel voorhanden zijn, waar je je elke keer opnieuw aan kunt laven. Het heeft eigenlijk iets poëtisch, iets roerends. (meer…)