DW B, jaargang 159, nummer 4
Het prozagedicht, wat houdt dat nu eigenlijk precies in? Is het proza of is het poëzie? Ik ben in eerste instantie geneigd om het onder proza te scharen, omdat er vaak een lyrisch-ik mist in zo’n gedicht. Het prozagedicht zet mijns inziens vooral het ordenend principe in als narratief, meer dan de emoties van het sprekende individu. Dat ik het voor het grootste gedeelte mis heb, blijkt wel uit de Amerikaanse prozagedichten die Arnoud van Adrichem speciaal voor DW B geselecteerd heeft, een ‘lekker subjectieve staalkaart’, zoals hij het zelf benoemt. (meer…)