Creatief met wc-rollen
Ik moest lachen toen ik dit opschrift zag bij de ingang van de toiletten van een Oostends café: ‘Toilettes. Usage limité à 5 mn. Lecture tolérée.’ Voor de Nederlanders zal ik het even vertalen: ‘Toiletten. Gebruik beperkt tot 5 mn. Lectuur toegestaan.’ De wc is voor veel mensen blijkbaar een geliefde plek om te lezen. Laat ik ‘lezen op het toilet’ even googelen, dacht ik, en ik kreeg tot mijn verbazing heel wat zoekresultaten. Het eerste was er een van de site van Libelle: ‘Is het erg om op het toilet te lezen?’ Volgens onderzoek zitten mensen die lezen op het toilet er langer en hebben ze daardoor meer kans op aambeien. Het Algemeen Dagblad pakt uit met een profiel van de toiletlezer: het gaat meestal om een jonge, hoogopgeleide man. Ernst Kuipers, hoogleraar maag-darm-leverziekten aan het Rotterdamse Erasmus MC, nu minister, stelt dat lezen op het toilet net goed is: mensen nemen te weinig tijd voor een toiletbezoek. De Maag Lever Darm Stichting publiceerde in 2011 een heus WC Doeboek: ‘Het WC Doeboek bevat verder een ouderwets moppenboekje van Max Tailleur, een kalender, mooie foto’s, strips van Jan Jans en de kinderen, recepten, stickertjes, creatief met WC-rollen en columns van onder andere Viggo Waas en Aaf Brandt Corstius en het heeft een handig ophanggat. Kortom, het WC Doeboek is leuk voor jong en oud en je steunt de Maag Lever Darm Stichting. Het boek kost 9.95 en de opbrengst gaat naar het goede doel. Voor meer informatie www.wcdoeboek.nl.’
Mijn foto uit Oostende deed me nadenken over wat de plek is waar ik het liefst lees: in de zetel van mijn grootmoeder. Na haar dood heeft hij jaren bij mijn ouders op zolder gestaan, maar toen ik alleen ging wonen, kwam hij op mijn appartement terecht. Uren heb ik naast haar gezeten, zij in die zetel; ik op een stoel daarnaast. Soms praatten we honderduit; soms zaten we beiden te lezen. Ik voorzag mijn grootmoeder om de twee weken van lectuur: in de bib ontleende ik groteletterboeken, waarvan ze er elke week eentje las. Het gekke is dat ze amper las toen ze nog in haar huis op het platteland woonde, maar in de flat in het woonzorgcentrum waarnaar ze op haar tachtigste verhuisde, vroeg ze plots om boeken. Misschien, denk ik dan, had ze genoeg indrukken op het platteland en ging de tijd daardoor sneller vooruit, terwijl ze in het WZC uitkeek op een erg smalle straat en alleen af en toe iemand zag passeren.
Nu heb ik u nog niet laten weten of ik zelf op het toilet lees. Nee, ik vind het eerlijk gezegd een rare gewoonte, maar omdat ik professor Kuipers graag wil geloven, zal ik het een kans geven. Het WC Doeboek ga ik niet lezen, maar wat dacht u van Komrij’s Kakafonie. Encyclopedie van de stront? Ik citeer uit de recensie van de Belgische krant De Tijd: ‘Komrij heeft het gedáán: een systematische aanpak van de menselijke en dierlijke fecaliën, mooi vormgegeven in een verluchte publicatie. Ze gaat luidens het schutblad over ‘de symbolische waarde, de kont, het kakken, de kleur, de stank, de wind, het sanitair, de liefhebbers, satire & nonsens, stront en het boek, lexicografie, enz. enz.’. En dat alles zonder persen, behalve van de drukker.’ Komrij verveelt nooit, dus de kans is groot dat ik voor het eerst in mijn leven langer dan nodig in het kleinste kamertje blijf zitten.
Ann De Craemer
Het bericht Column: Ann De Craemer – Creatief met wc-rollen verscheen eerst op Tzum.