Dochterlief was lekker buitenspelen. De vingers gingen in de aarde, en mijn plattelandshart juichte. Het duurde niet lang of ze hield liefdevol een regenworm in haar knuistje verborgen. Er werd een leeg jampotje ingericht met zand. Het deksel kreeg gaatjes. Op haar bureau werden met groen gestifte stukken karton en knuffels van de boerderij de natuurlijke omstandigheden zo waarheidsgetrouw mogelijk nagebootst. Het kostte een half uurtje, maar toen waren de randvoorwaarden voor een comfortabel dooie pierenbestaan tot in perfectie georganiseerd.
Het bericht Column: 80 woorden | Dooie pier verscheen eerst op Tzum.