Het is bijna niet meer voor te stellen, maar ooit was Erwin Mortier een veelbelovende, jonge schrijver. Voor me ligt de vierde druk van Marcel, het debuut waarmee hij in 1999, op de drempel van een nieuwe eeuw, de letteren binnen denderde. Althans, in mijn herinnering denderde hij toen de letteren binnen. Mooie kritieken, redelijke verkoop – en net als Koenraad Goudeseune was Mortier een leeftijdsgenoot, iemand die de Parnassus al had bereikt voordat ik aan de beklimming was begonnen. (meer…)
↧