Nocturne
Eens, op een late nacht, klopte mijn dochter zacht op de deur van mijn werkkamer en kwam vervolgens zwijgend binnen. Ze had niet veel aan, maar net genoeg. Ze ging zitten in mijn studeerstoel en ik zag haar betraand gezicht. Zo had ik haar nog nooit eerder gezien. Evenmin als haar moeder, die ik in de acht jaar dat ik met haar heb gewoond, nooit eenmaal heb zien huilen, hetgeen mij altijd heeft verbaasd. Dat mijn dochter op dat moment in de nacht steun en goede raad bij mij kwam zoeken en niet telefonisch bij haar moeder, vatte ik op als een eer. En ik nam me voor om goed te luisteren en niets te missen van wat er komen ging. (meer…)